Kliknij TUTAJ, aby obejrzeć inny film z tej serii, zaprezentowany przez dr Leanne Atkin i Sarah Gardner „Zatrzymać tę falę: dlaczego ocena jest niezbędna w postępowaniu z wysiękowymi ranami kończyn dolnych”.
Nadmiar wysięku zazwyczaj wiąże się z narażeniem rany na podwyższone poziomy cytokin zapalnych i enzymów proteolitycznych. Gromadzące się w ranie płyny wysiękowe tworzą też pożywkę dla wzrostu patogenów. Każdy z tych czynników może opóźnić gojenie się rany. Nadmiar wysięku może też negatywnie wpływać na tkanki wokół rany – wysięk zalewa nowo zregenerowane tkanki lub skórę wokół rany, powodując krzyżowe zanieczyszczenie tkanek, dodatkowe podrażnienie na tle zapalnym lub macerację skóry wokół rany.
Z drugiej jednak strony opatrunek nie może całkowicie osuszyć łożyska rany, ponieważ wilgotne środowisko rany jest niezbędne do transportu składników odżywczych i czynników immunologicznych do gojących się tkanek oraz proliferacji i migracji komórek, które odbudowują nabłonek. Odpowiedni opatrunek na ranę powinien zatem utrzymywać prawidłową równowagę wilgoci w łożysku rany, jednocześnie regulując temperaturę łożyska rany i otoczenia rany poprzez utrzymywanie ciepłego środowiska gojenia.Optymalne opatrunki powinny też tworzyć mechaniczną osłonę rany przed siłami zewnętrznymi lub ciężarem ciała, a także wykazywać tolerancję lub odporność na działanie tych sił, tak aby struktura opatrunku nie ulegała uszkodzeniu w czasie stosowania lub podczas zdejmowania opatrunku.
Pożądane właściwości opatrunków na rany należy zbadać obiektywnie, ilościowo i w sposób znormalizowany, za pomocą dedykowanych bioinżynieryjnych metod testowych, które umożliwiają odtworzenie warunków rzeczywistych; znaczenie kliniczne i zasady tych testów zostaną omówione w trakcie wykładu.
Ten webinar wspierany przez firmę HARTMANN został wyemitowany w ramach WoundsWEEK
